آیا حمایتگرایی دولت شاخص های فقر را در روستا کاهش داده است؟ مطالعه موردی استان مازندران

فقر مانعی مهم در عدم توسعه اقتصادی جهان سوم  محسوب می شود. هدف از این مطالعه اندازه گیری فقر در روستاهای استان مازندران در شش مقطع زمانی است که یک مقطع آن پس از اجرای برنامه هدفمندی یارانه ها است. پس از محاسبه خط فقر در منطقه مورد مطالعه، برای اندازه­گیری فقر، شاخص های درصد فقر، شدت فقر و شاخص سن محاسبه گردید. داده های تحقیق از اطلاعات آماری هزینه درآمد خانوار روستایی این استان طی سال­های 1390-1380 استخراج شده است. نتایج نشان می­دهد در سال 88، حدود 10 درصد جامعه زیر خط فقر قرار داشتند. در سال 90 (بعد از هدفمندی یارانه­ها) انرژی مورد نیاز دهک اول درآمدی تامین نشده است. در جامعه­ی روستایی بواسطه تامین غذایی مورد نیاز از طریق تولید خانوار، دریافت یارانه­ی نقدی نسبت به یارانه­ی کالایی منفعت بیشتری داشته است. در این راستا با توجه به نتایج بدست آمده و مشاهده­ی کاهش اندازه­ی شاخص­های فقر بعد از هدفمندی یارانه­ها، پیش­بینی می­گردد اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه­ها نتایج مفیدی را حداقل در بخش روستایی داشته باشد.